บันทึกการเรียนรู้ครั้งที่ 7

    สิ่งที่ได้เรียนรู้ในครั้งนี้

     ดิฉันได้เรียนรู้ถึงรายละเอียดของเรื่องต่างๆมากมาย เกี่ยวกับเรื่องการ เขียนกวีนิพนธ์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความหมาย และส่วนต่างๆที่มีในการเขียนกวีนิพนธ์ ความรู้ต่างๆมีหลายเรื่องดังนี้

การเขียนกวีนิพนธ์

    คือ เป็นบทร้อยกรองที่สร้างสรรค์ความงามด้วยตัวอักษร เสียง จังหวะ หรือท่วงทำนอง ทีถ้อยคำสื่อสารอันอาจเป็นสัญลักษณ์หรือการสร้างภาพพจน์ เพื่อให้ผู้อ่านจินตนาการได้อย่างสวยงามกว้างไกลและไร้ขอบเขตรวมทั้งเกิดความรู้สึกสะเทือนใจที่ลึกซึ้ง

การเขียนกวีนิพนธ์ มีดังนี้

1. คำสัมผัสคล้องจอง คือ พยางค์ที่คล้องจองด้วยเสียงของสระหรือเสียงของพยัญชนะ            หากคล้องจองด้วยเสียงสระเรียกสัมผัสสระ หากคล้องจองด้วยเสียงพยัญชนะเรียกสัมผัสอักษร

2. สัมผัสนอก  สัมผัสใน

สัมผัสนอก คือ สัมผัสนอกวรรคและนอกบท หรือระหว่างวรรคและระหว่างบท เป็นสัมผผัสบังคับด้วยเสียงสระ
สัมผัสใน คือ สัมผัสในวรรคเดียวกัน ซึ่งมีทั้งสัมผัสสระและสัมผัสอักษร

3. คำเสียงสูง (จัตวา) จะลงท้ายด้วยวรรครับ ของกลอนสุภาพ

4. คำไวพจน์  คือ คำที่มีความหมายอย่างเดียวกันหรือคำพ้องความหมายนั่นเอง และจะลงท้ายด้วยเสียงจัตวา

5. คำเอก คำโท "มักใช้ในโคลงสี่สุภาพ" คือ เสียงเอก  รูปเอก  แต่หากไม่มีคำเอก  ให้ใช้คำอื่นแทนแต่จะเรียกเอกโทษ  หรือโทโทษ

    ร้อยกรองและหลักเกณฑ์ทั่วไป

บทร้อยกรอง ถ้าจะแต่งให้ดีต้องมีคำคล้องจอง

  ร้อยกรอง มี 5 ชนิด คือ

1 โคลง

2 ฉันท์

3 กาพย์

4 กลอน

5 ร่าย

ร้อยกรองเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า คำประพันธ์

    คำคล้องจอง

เป็นคำที่ใช้สระเดียวกัน หรือ มีตัวสะกดมาตราเดียวกัน

    บทสรุป

    การใชช้คำคล้องจองเป็นลักษณะหนึ่งของการเขียนบทร้อยกรองซึ่งทำให้เกิดความไพเราะและมีความหมาย คำคล้องจองที่

    การแต่งกาพย์ยานี 11                                                                                                   ความหมายของกาพย์ยานีเป็นบทร้อยกรองที่บังคับจำนวนคำ วรรค และสัมผัส เช่นเดียวกับการแต่งกลอนกาพย์ยานี 11 คือ คำประพันธ์หรือบทร้อบกรองที่มีบังคับเฉพาะจำนวนคำ คือ 11 คำ        ***ส่วนตอนจบลงท้ายด้วยเสียงสามัญ***                                                                บทสรุป                                                                                                     กาพย์ หมายถึง คำประพันธ์ชนิดหนึ่งที่มีการกำหนด “คณะ” พยางค์และสัมผัส เช่นเดียวกับฉันท์ แต่ไม่มีบังคับคำครุ-ลหุอย่างฉันท์                        

                                         

                                                                                                                    

    ความรู้ใหม่
- วรรณคดี จะต้องมีระยะเวลาที่ยาวนาน ทุกคนต้องยอมรับว่าดี ต้องประทับตราวรรณคดีสโมสร                (รัชกาลที่6)
-  งานเขียนส่วนใหญ่จะเป็นวรรณกรรม  ยกเว้นหนังสือเรียน  เพราะถือว่าเป็นหนังสือให้ความรู้                 เป็นเอกสารประกอบการสอน

    ข้อเสนอแนะ
    การเรียนการสอนในครั้งนี้ท่านอาจารย์ได้สอนเรื่องการเขียนกวีนิพนธ์ ได้อย่งเข้าใจได้ง่ายขึ้นและมีหลักการจำที่ใน ในการเรียนการสอนท่านอาจารย์ก็จะมีคำถามต่างๆมาถามในเรื่องที่เรียน เพื่อเป็นการวัดถึงความรู้ความเข้าใจของเรื่องนั้นๆ

นางสาวสุนันทา  แก้วเกตุ  รหัสนักศึกษา 55113400170 ตอนเรียน D1